Op Heuvelrughike met… Joyce Vervoort
Het was de eerste écht warme dag én het was een maandag. Geen beter moment om de bossen op de Heuvelrug in te gaan. Vandaag ben ik op Heuvelrughike met Joyce Vervoort van de Wandelpin. We spreken af op het gezellige terras van Buitenlust in Amerongen en besluiten een rondje te lopen. Lekker diep het bos in met een combinatie van etappe 5 en etappe 4, zodat we ook op tijd weer terug zijn.
Na de koffie dalen weer eerst af naar kasteel Amerongen en lopen via de Amerongse Bovenpolder gestaag omhoog de Amerongse berg op, zoals beschreven in etappe 5. Joyce is direct verrast als ze het verhaal over de tabaksteelt op de flanken van de Heuvelrug hoort. Ze had de grote schuren onderweg al gezien, maar het verhaal erbij maakt haar beeld compleet. “Nooit geweten dat wij dit in Nederland hebben gehad,” zegt ze verbaasd. Het bezoekerscentrum Takbakschuur Amerongen is helaas gesloten en de prille tabaksplantjes zijn nog net niet fotogeniek genoeg, dus klimmen we door naar boven.
Tabakschuur
De zuidelijke flanken van de Heuvelrug bleken een ideale plek voor tabaksteelt. De droge zandgronden van de Heuvelrug liggen hier pal aan het vochtige rivierenland. Op de zuidhellingen, waar de zon vol op schijnt, heerst een goed microklimaat voor tabaksteelt. Na de pluk werden de bladeren een paar weken gedroogd door ze in de zon te leggen of onder een afdakje te hangen. Om ze te beschermen tegen weersinvloeden werden tabaksschuren gebouwd. Daarvan zie je er hier in de regio nog een aantal terug. Na het drogen werden de bladeren tot tabak versneden.
Bron: Wandelgids Heuvelrughike
Joyce kreeg het wandelen niet van huis uit mee. “Ik heb het zelf ontdekt omdat je er met mijn man altijd op uitging om te fotograferen.” Ze ging eerst vooral op zoek naar leuke plekjes in de natuur om vast te leggen. Maar ze had steeds meer plezier in het wandelen zelf. En terwijl ze het, inmiddels ook verfilmde, boek Wild van Cheryll Strayed las, was ze verkocht. Het boek Hoge hakken naar Santiago deed daar nog een schepje bovenop. “Die uitdaging, het wandelen, alleen op de wereld, gewoon doen, dat sprak me aan,” zegt Joyce vol bewondering.
De wandelaar in Joyce is dan ontketend en ze gaat samen met haar zus het Pieterpad lopen. Van zuid naar noord en binnen 1 jaar, was het doel. “Tijdens onze wandelingen kwamen we veel andere wandelaars tegen en we hadden verrassende gesprekken. Ik vond het leuk om andere wandelaars, als ik een mooi gesprek had gehad, iets tastbaars als aandenken te geven,” zegt Joyce. “En zo ontstond langzaam het idee voor De Wandelpin.”
Joyce Vervoort en Marianne Wildenberg op de top van de Amerongse Berg
Nadat we de top van de Amerongse berg hebben afgetikt volgen we de route nog een klein stukje tot de eenzame eik, midden in het Sterrenbos. Ondanks dat het maandagmorgen is, is het hier niet zo eenzaam. Meer wandelaars zoeken verkoeling onder de statige oude eik. We dalen daarna een stukje richting het Egelmeer om te genieten van het doorkijkje naar Veenendaal, Ede en in de verte de Veluwe. Dan is het tijd om etappe 5 te verlaten en door te steken naar etappe 4 van de Heuvelrughike.
Sterrenbos
Dit markante punt op + 64 m NAP vormt het middelpunt van het Sterrenbos. In het 18e-eeuwse ontwerp zie je de barokke Franse tuinarchitectuur terug. Deze stijl was toen populair bij de aanleg van buitenplaatsen die bij voorkeur op glooiend terrein werden aangelegd. Dit rond 1790 aangelegde Sterrenbos, heeft de vorm van een wagenwiel met 8 spaken. De stervormige lanen waren ook ideaal voor jagers; je kon vanaf een centraal punt het wild zien oversteken. In 2004 is het bos binnen de cirkel gekapt en zijn de beukenlanen hersteld. De monumentale eik in het midden is waarschijnlijk meer dan 230 jaar oud.
Bron: Wandelgids Heuvelrughike
De digitale kaart is haast overbodig, de zon wijst ons de weg. Gelukkig is het door de schaduw van de bomen aangenaam koel. We laten ons al wandelend verleiden door leuke paadjes en mooie open plekken vol bloemen en wuivend gras. Zo komen we – met een kleine omweg vanwege ‘gevaarlijke bomen’ – bij de Zuylensteinse kop. Hier pakken we etappe 4 van de Heuvelrughike op. Onderweg vertelt Joyce hoe haar aardigheidje een heus bedrijf werd; De Wandelpin.
“Er kwamen steeds meer aanvragen voor de pin. Samen met mijn man zijn we toen maar een webshop begonnen. Inmiddels hebben we een breed assortiment van pins en aanverwante artikelen, inclusief een Duitse website,” vertelt Joyce. “En ik hoef alleen maar te wandelen, te fotograferen en erover te schrijven,” zegt ze enthousiast. Om direct te vervolgen: “er zijn inmiddels pins van veel bekende Nederlandse wandelroutes bij ons te koop. En de Heuvelrughike mocht daar natuurlijk niet in ontbreken!”
Joyce heeft zelf al heel wat wandelpins bij elkaar gelopen…
Landgoed Zuylestein
Aan de voet van de Heuvelrug, tussen Leersum en Amerongen, ligt landgoed Zuylestein. Eernst van Nijenrode, burgemeester van Utrecht, was in 1549 de eerste formele eigenaar van de ridderhofstad. In de loop van de tijd ging het landgoed over in andere handen. Zo kocht Frederik Hendrik van Oranje het in 1630 voor 35.000 gulden. Het oorspronkelijke kasteel werd tijdens WOII door ‘friendly fire’ verwoest. Het werd gebombardeerd omdat er een SS commandant – die op de dag van het bombardement afwezig was – zijn intrek had genomen. Zuylestein is daarna opgebouwd in Renaissancestijl. Op het landgoed worden nu powergranen en groenten verbouwd. Bosvarkens mogen er vrijuit wroeten. Ook zit er zit een heel aardige theeschenkerij in de moestuin.
Bron: Wandelgids Heuvelrughike
Als we de Zuilensteinse Kop zijn gepasseerd dalen we via de lange, lommerrijke, groene allee af naar landgoed Zuylestein. Eerst nog omzoomd met Amerikaanse eiken, verder naar beneden een dubbele rij beuken. Het is er heerlijk koel op deze zomerse dag! We lopen helemaal naar beneden en bereiken landgoed Zuylestein. Via de uiterwaarden bereiken we het pittoreske Amerongen weer en zijn we terug op ons beginpunt. Nog even nagenieten op het terras onder de grote kastanjeboom maakt deze wandeling helemaal af.
Bestel hier de wandelpin van de Heuvelrughike!
Marianne Wildenberg juni 2023
